ေခါက္ရမ္းျဖစ္ေနရင္ေတာင္
နမ္းရမွာေပါ့အခ်စ္ရယ္..။
အေနေ၀းေတာ့
အေဆြးစိတ္ပို
ေယာက္်ားမို႔ မငိုပါဘူး။
ဆံုခဲ့တဲ့ ေန႔ေတြ
တေျမ႕ေျမ႕အမွတ္ရ
တစ္ေန႔မွေမ့မရဘူးကြယ္.။
ျငင္သာေလေျပနဲ႔
ႏွင္းဆီေတြ ေ၀တဲ့ေန႔
အနမ္းပြင့္ေတြေခၽြခ်ဖို႔
ကိုယ္ျပန္ စီးဆင္းခဲ့ပါ့မယ္..။
19.12.2010
**ခံစားခ်က္နဲ႔ ဒီကဗ်ာေလးကို စပ္ၿပီးလို႔ တစ္ႏွစ္နီးပါးအၾကာမွာ ေအာက္က ကဗ်ာကိုစပ္လိုက္ရပါေတာ့တယ္..။
ျမတ္ႏိုးေပမယ့္
အစိုးမရ..
မပိုင္ေသးတဲ့ပန္း
(ငါ့မွာ..) နမ္းေတာင္မနမ္းရက္ဘူး..
တစ္ခုေသာမနက္..
ႏွလံုးသားကို ရက္စက္ျခင္း
ဌာနီကပန္းေလး
အခ်ိန္ေတာင္မတန္ေသးခင္
နီးသူက ေျခြယူသြားသတဲ့..။
စည္သူ
16.11.2011
No comments:
Post a Comment