
စကားလံုးေတြ ပစ္က်သြားတယ္..
ျမင္လို္က္ရတာ..
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ေနတဲ့
မ်က္၀န္းတစ္စံု..
အပူအပင္မသိတဲ့
ကေလးႏွစ္ေယာက္
သူတို႔မ်က္လံုးေတြေရာ
(တစ္ေန႔)
အသက္ကင္းမဲ့သြားၾကမလား..
ငါ..ေခတၱဆြံ႕အ..
ငါ..ေခတၱေမာလ်..
ငါ..ေခတၱအသက္ရွဴရပ္သြား..
စကားလံုးေတြ..
ဦးေႏွာက္ထဲ ျပန္ကဆုန္ေပါက္..
သူတို႔ေတြကို သနားမိ
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း သနားလာ..
ငါ..ထပ္ၿပီး
ဆြံ႕အသြားျပန္တယ္..။
25.10.2012
2 comments:
life of poor
life of poor
Post a Comment